عترت قرآن

حجت‌الاسلام دکتر موسی دانش پژوهشگر بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی طی یادداشتی نوشت: زندگی امام سجاد(ع) منحصر به زهد و عبادت نبود و سیاست را هم شامل می‌شد؛ چرا که سیاست جزئی جدا نشدنی از امامت است. اگر سیاست را به معنای رهبری انسان‌ها، مدیریت جامعه یا کشور بدانیم در آن صورت، امام سجاد(ع) باید اقدام‌های سیاسی هم انجام می‌داد، جامعه را مدیریت کرده و انسان‌ها را رهبری می‌کرد. پس از کربلا بخش مهم زندگی امام سجاد(ع) سیاسی بود.در سیره امام سجاد(ع) از همان آغاز صفحاتی از مبارزات آشکار را شاهد هستیم. به عنوان نمونه حضور آن حضرت در کربلا، مواضع او در سخنرانی‌هایی که در دوران اسارت ایراد کرد و برنامه‌ریزی‌هایش هنگام رسیدن به مدینه، سه محور مهم در سیره و زندگی امام سجاد(ع) به شمار می‌روند که باید درباره هر کدام از آن‌ها اندیشید.امام سجاد(ع) در کربلا کنار پدر بزرگوارش سیدالشهدا(ع) با هدف مبارزه حضور داشت. در کهن‌ترین متن روایت شده از اهل بیت(ع) اسامی افرادی که با امام حسین(ع) در کربلا حضور داشته‌اند ذکر شده است.در کتاب تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته آمده و محدث زیدی و فضیل بن زبیر اسدی رسان کوفی از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) آن را گردآوری کرده است. در این کتاب آمده است: «علی بن الحسین بیمار بود و در حالی که زخمی شده بود، از صحنه جنگ بیرون برده شد. او در پاره‌ای از نبرد حضور داشت. خداوند از وی دفاع کرد و او به همراه زنان به اسارت گرفته شد».به خاک و خون افتادن امام حسین(ع) در کربلا، رویداد تاریخی بزرگی بود که به آشکار شدن جامعه شیعی و ظهور آن همانند فرقه‌ای برجسته و برخوردار از اصول سیاسی و شیوه دینی، بیشتر از آنچه در دوران امام علی(ع) و پیش از او بود منجر شد و اما عترت قرآن...ادامه مطلب

امام سجاد (ع) فرزند حسین بن علی (ع) امام چهارم شیعیان هستند و مشهورترین القاب حضرت عبارت است از زین العابدین، سجاد، وارث علم النبیین، الخاشع، المجتهد، الزاهد والبکاء.امام سجاد (ع) در سال 38 قمری دیده به جهان گشود و دوران کودکی خود را در مدینه سپری کردند.از آن زمان که حضرت سیدالشهداء علیه السلام نهضت خویش را آغاز کردند واز وطن خود مدینه خارج شدند همواره امام سجاد(ع) همراه ایشان بودند وپس از فاجعه ی کربلا ایشان همراه دیگر اسیران اردوگاه حسینی به اسیری به کوفه وشام برده شده ودر این سفر با سخنرانی آتشین خود حکومت یزید را رسوا ساختند.خلفای معاصر زمان امام سجاد (ع) عبارتند از یزیدبن معاویه، عبدالله بن زبیر، معاویه بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک بن مروان و ولید بن عبدالملک.امام سجاد(ع) در بسیاری از اذهان با ویژگی بیمارگونه بودنشان در حادثه کربلا شناخته می‏شوند اما باید گفت بروز بیماری امام تنها در کربلا مدت کوتاهی به طول انجامید و ایشان پس از آن بهبود کامل یافته ودر حدود 35 سال هم چون سایرامامان از سلامت جسمی برخوردار بودند. می توان بروز بیماری امام سجاد (ع)در حادثه کربلا را مصلحت الهی دانست واز آن به عنوان الطاف خفیه خداوندی یاد کرد زیرا بیماری حضرت در آن برهه باعث گردید تا وظیفه جهاد از ایشان سلب گشته و وجود مقدسشان از خطر کشتار مزدوران یزید محفوظ بماند وپس از آن بتوانند رشته امامت را تداوم بخشند.از جمله کارهای مهم حضرت را می توان پیام آوری قیام کربلا توسط ایشان دانست. زیرا حضرت به عنوان تنها بازمانده خاندان حسینی با ابلاغ پیام قیام وشهادت سرخ امام حسین (ع) سعی کردند تا با سخنرانی ها ومناظرات خود به افشای چهره پلید حکومت اموی وبیدار ساختن افکار عمومی مبادرت ورزند.دوران امامت حض عترت قرآن...ادامه مطلب

علی بن الحسین (ع) ملقب به امام سجاد (ع) امام چهارم شیعیان است که امامت ایشان بعد از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع) آغاز شد. امام باقر (ع) درباره دلیل نامگذاری پدرشان به عنوان «سجاد» فرمودند: «پدرم، هیچ یک از نعمت های الهی را یاد نمی کرد، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. هیچ حادثه ناگواری از او رد نمی شد، جز آنکه سجده می کرد.هیچ نیرنگ حیله گری از او دفع نمی گردید، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. از هیچ نماز واجبی فراغت نمی یافت، مگر اینکه به سجود می رفت.هرگز موفق به اصلاح و آشتی بین دو نفر نمی شد، جز آنکه سجده شکر به جای می آورد. بنابراین نشانه های سجود در تمام اندام سجده اش آشکار بود از این رو ایشان را «سجاد» نامیدند».چرا امام سجاد را بعد از کربلا شهید نکردند؟امام سجاد(ع) در روز عاشورا به دلیل بیماری شدید در بستر بودند و نتوانستند در برابر لشکر یزیدیان در کنار پدر بزرگوارشان امام حسین (ع) بجنگند. البته در آن ایام برخی قصد داشتند که امام سجاد (ع) را به شهادت برسانند، اما بیماری ایشان آنقدر وخیم بود که حتی می‌گفتند: «همین بیماری او را کفایت می‌کند».پس از واقعه کربلا و به اسارت رفتن حضرت زینب (س) و اهل بیت شهدای کربلا، لشکر عمر بن سعد حضرت سجاد (ع) را نیز همراه اسرا به کوفه و پس از آن شام بردند. در کوفه حضرت زینب (س) و امام سجاد (ع) خطبه خواندند و امام سجاد (ع) مردم کوفه را به خاطر عهدشکنی نکوهش کردند. ایشان فرمودند: «ای مردم! شما را به خدا سوگند می‌دهم، آیا شما برای پدرم نامه ننوشتید و آنگاه بی وفایی نکردید؟! آیا با او عهدها و پیمانهای محکم نبستید و سپس با او پیکار کرده و او را به شهادت رساندید؟! وای بر شما! چه کار زشتی انجام دادید، شما چگونه به سیمای رسول الله صلی الله علیه و آله عترت قرآن...ادامه مطلب

امام چهارم ما شیعیان این دعا را برای درخواست آمرزش و توبه می‏‌خواند:يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ. صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ.ای آن‌که یادش برای یادکنندگان عزت و افتخار است و ای آن‌که سپاس‌گزاریش، برای سپاس‌گزاران پیروزی و رستگاری است و ای آن‌که فرمان برداریش برای فرمانبرداران، نجات و رهایی است! بر محمّد و آلش درود فرست و دل‌های ما را به یادت از هر یادی و زبانمان را به سپاسگزاری‌ات از هر سپاسی و اعضایمان را به طاعتت از هر طاعتی، بی‌خبر گردان.فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا، وَ يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مُسْرُوريِنَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَاو اگر در جنب کار و کوشش، فراغت و آسایشی برای ما مقدّر کرده‌ای، آن فراغت و آسایش را قرین سلامت قرار ده؛ که در عرصه‌گاه آن، پی‌آمد بدی به ما نرسد و ملالت و دل‌تنگی به ما نپیوندد؛ تا فرشتگان نویسندۀ بدی‌ها با پرونده‌ای پاک و خالی، از ثبت بدی‌های ما چشم‌پوشی کنند؛ و فرشتگان نویسندۀ خوبی‌ها، به سبب خوبی‌هایی که از ما نوشته‌اند، خوشحال و شادان باز آیند.وَ إِذَا انْقَضَتْ أَيَّامُ حَيَاتِنَا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِي لَا بُدَّ مِن عترت قرآن...ادامه مطلب

حضرت امیر علیه السلام برای استغفار و توبه شش شرط بیان فرموده است [1] که هر کدام را به اختصار بیان می داریم.1- پشیمانی از گذشتهبرخی بعد از گناه، معصیت خود را توجیه می کنند، و با سخنان واهی قصد فرار از عذاب وجدان خود دارند، در حالیکه اولین قدم در راه توبه اعتراف به گناه می باشد.قال الباقر علیه السلام: وَ اللَّهِ ما ینْجُوا مِنَ الذَّنْبِ الّا مَنْ اقَرَّ بِهِ.[2]به خدا سوگند از گناه نجات پیدا نمی کند مگر کسی که بدان اقرار نماید.اعتراف نزد خداوند و یا عذرخواهی از خلایق در صورتی که گناه مشتمل بر حق الناس بوده است، راه خلاصی از عواقب سوء اخروی گناه می باشد.البته لازم نیست اعتراف به زبان صورت گیرد، بلکه همان پشیمانی از معصیت نوعی اعتراف است.قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: النَّدَمُ تَوْبَةٌ.[3]پشیمانی توبه است.2- عزم بر ترکدومین مرحله توبه این است که عاصی قصد تکرار گناه نداشته باشد.قال الباقر علیه السلام: وَ الْمُقیمُ عَلَی الذَّنْبِ وَ هُوَ مُسْتَغْفِرٌ مِنْهُ کالْمُسْتَهْزی. [4]کسی که توبه کند و بر گناه خویش بماند( تکرار کند) مثل این است که استهزاء کرده باشد.امام کاظم علیه السلام در تفسیر آیه شریفهیا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً...[5]ای کسانی که ایمان آورده اید، توبه ای چون نصوح انجام دهید.می فرماید:هُوَ انْ یتُوبَ الرَّجُلُ مِنَ الذَّنْبِ وَ ینْوی انْ لا یعُودَ الَیهِ ابَداً.[6]توبه نصوح توبه ای است که شخص از گناه خویش برگردد و در نظر داشته باشد اصلًا بدان برنگردد.3- رد حق الناسگناهان بر دو قسمند یا حق الله محض هستند و ناس را در آنها مدخلیتی نیست، چون شرک، افتراء به خدا، یاس. و یا علاوه بر حق اللَّه، حق النّاس هم می باشند همانند غصب، تهمت عترت قرآن...ادامه مطلب

توبه از هر نوع گناهی به نوع گناه بستگی دارد. به عنوان مثال توبه از ترک واجبات به این است که واجبات ترک شده، قضاء شود. و یا مثلًا توبه از دزدی به این محقق می شود که اموال مردم رد گردد و حلالیت طلبیده شود. و یا توبه از فحشاء و منکرات به استغفار عنداللَّه است، و لذا کسی که مرتکب چشم چرانی شده و یا بدن نامحرمی را لمس نموده و بر او بوسه زده و... قضاء و قصاص و تقاص صحیح نبوده بلکه اینها خود گناهی غیرقابل قیاس با گناه اول هستند.گناهانی که به نوعی حاوی حق الناس هستند، استغفار از آنها به این است که حق مردم باز داده شود و درهمی از آن باقی نماند.علی بن حمزه از اصحاب امام صادق علیه السلام می گوید: دوستی داشتم که در دستگاه بنی امیه نویسنده بود، از من ملاقات با امام صادق علیه السلام را طلب کرد. من اجازه گرفتم، وقتی وی نزد حضرت آمد و گفت: مال زیادی بدست آورده ام و مقید به حلال و حرام نبوده ام. اکنون چه کنم و راه نجاتم چیست؟امام علیه السلام فرمود: اگر بنی امیه امثال شما را نمی یافتند که کمکشان کنند، حقّ ما را غصب نمی کردند. اگر راه نجاتی بگویم انجام می دهی؟ عرض کرد: آری!امام فرمود: هرچه بدست آورده ای از آن چشم بپوش، آن را که صاحبش می شناسی رد کن و آنکه نمی شناسی صدقه بده، من بهشت را برای تو ضامن می شوم. وی لختی سر بزیر افکند. براستی در دو راهی سختی واقع شده و دل کندن از همه اموال آنهم در آن حال بسیار بسیار دشوار بود. سپس سر بلند کرد و با شهامت گفت: انجام می دهم. وقتی به کوفه برگشتیم تمام اموالش حتی لباس هایش را رد نمود و به فقراء رساند. ما پولی جمع کردیم و برای او لباس گرفتیم. وی هنگام مرگ و در حال احتضار به من گفت: یا علی وفی لی واللَّه صاحِبُک، دوستت به من کمک کرد، وقتی به خدمت امام صادق ع عترت قرآن...ادامه مطلب

اولین گزارش مکتوب از واقعه کربلا را لوط بن یحیی بن سعید بن سالم اَزدیِ غامدی مشهور به ابی مِخنَف، حدود چهل سال پس از واقعه نوشته است. نخستین گزارش مکتوب از واقعه کربلا را لوط بن یحیی بن سعید بن سالم اَزدیِ غامدی مشهور به ابی مِخنَف نوشته است. او در سال ۸۰ هجری قمری، یعنی بیست سال پس از واقعه کربلا به دنیا آمده و در سال ۱۵۷ هجری قمری درگذشته است. بر مبنای سال تولد ابی مِخنف می‌توان تخمین زد که نوشتن نخستین مقتل چیزی حدود چهل سال پس از واقعه عاشورا آغاز شده و مبنای آن نیز گزارش‌هایی که از کاروانیان کربلا و به‌ویژه حضرت زین‌العابدین (ع) سینه به سینه منتقل شده و نیز گزارش‌های لشکریان عمر سعد از واقعه بوده است. آنچنان که یکی از محققان برجسته معاصر، در زمینه تاریخ تشیع، آیت‌الله محمدهادی یوسفی غروی گفته است، در دوران ابی مخنف اخبار مربوط به جریان شهادت امام حسین(ع) و یاران‌شان، در کوفه علاقه‌مندان فراوانی داشت و وجود افرادی که یا خود در واقعه کربلا حضور داشتند یا حوادث آن را با یک واسطه نقل می‌کردند، وی را بر آن داشت تا به جمع آوری روایت های این واقعه تاریخی بپردازد؛ کاری که در سال ۱۰۰ هجری قمری آغاز شد. به گفته غروی: ابی مِخنَف توانست در خلال جمع آوری اخبار مربوط به واقعه عاشورا، با ۵۷ نفر از شاهدان این واقعه دیدار و خاطرات آن ها را ثبت و ضبط کند. او پس از آن، اخبار حرکت امام(ع) از مدینه، ورود آن حضرت به مکه و عزیمت ایشان به عراق را، همراه با اخبار پس از واقعه کربلا و ماجرای اسارت خاندان رسالت، جمع آوری کرد و در کتاب خود آورد. مقتل ابی مخنف مستقیماً به دست شاگردش هشام بن محمد بن صائب کلبیِ کوفی (متوفی به سال ۲۰۴ یا ۲۰۶ هجری قمری) رسید و او که از معاصر عترت قرآن...ادامه مطلب

وقتی امام حسین (ع) در روز دوم محرم به کربلا'>کربلا رسید، از نام آن سرزمین پرسید و هنگامی که اسم کربلا را شنید، فرمود خدایا از اندوه و بلا به تو پناه می‌برم. به گزارش همشهری آنلاین، علی بن طاووس معروف به سید بن طاووس در کتاب اللهوف علی قتلی الطفوف؛ آهی سوزان بر مزار شهیدان درباره وقایع عاشورا می‌نویسد: راوی می‌گوید: سپس حسین برخاست و سوار شد و حرکت کرد ولی سپاهیان حر گاهی جلوگیری از حرکت می‌کردند و گاه حضرت را از مسیر منحرف. تا روز دوم محرم به سرزمین کربلا رسید. چون به آنجا رسید فرمود: نام این زمین چیست؟ عرض شد: کربلا. گفت: خداوندا من از اندوه و بلا به تو پناه می‌برم. سپس فرمود: اینجا سرزمین اندوه و بلاست. فرود آیید که بارانداز و قتلگاه و مدفن ماست. جدم رسول خدا این را به من خبر داد. پس جمله خیمه زدند و حر و سربازانش نیز در سوی دیگری فرود آمدند. حسین نشست و به اصلاح شمشیر خود پرداخت و در ضمن اشعاری در مذمت دنیا خواند: ای دنیا! اف بر دوستی تو که بسیار از دوستان و خواستارانت را سپیده دمان و شامگاهان به کشتن می‌دهی و هرگز به بدیل آنان قناعت نمی‌ورزی…زینب دختر فاطمه اشعار را شنید و گفت: برادرم، کسی این سخن‌ها را می‌گوید که به کشته‌شدن خود یقین داشته باشد. فرمود: آری خواهرم. زینب گفت: وای چه مصیبتی! برادرم خبر مرگ خود را به من می‌دهد. راوی می‌گوید: زنان همه گریان شدند و به صورتشان سیلی زدند و گریبان چاک کردند. ام‌کلثوم فریاد می‌زد: وای یا محمد، وای یاعلی…، ای وای از بیچارگی که پس از تو در پیش داریم‌ ای حسین. پس حسین ام‌کلثوم را تسلی داد: خواهرم! تو به وعده‌های الهی دلگرم باش که ساکنان آسمان‌ها همه فانی می‌شوند؛ اهل زمین همه می‌می عترت قرآن...ادامه مطلب

مرکز تخصصی آموزش مداحی و مقتل خوانی با فرم ثبت نام عترت قرآن...

هشتمین قسمت از برنامه «نگاه نو» رادیو قرآن، روز گذشته، ۲۱ اسفندماه به کسب و کارهای اسلامی ـ قرآنی، مراکز رشد، شتاب‌دهنده و استارتاپ‌ها و همچنین ایده‌ها و فعالیت‌های نو در حوزه‌های قرآنی پرداخت.برنامه این هفته با حضور و کارشناسی کامیار محبوبیان، معاون مرکز رشد واحد‌های فناور هنر‌های قرآنی سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور همراه بود. وی به تعریف عمومی از فعالیت‌های مرکز رشد، پرداخت و گفت: این مرکز با رویکرد حمایت از افرادی که قصد راه‌اندازی کار و حرفه‌ای را دارند و در اصطلاح نوآفرین هستند، راه‌اندازی شده است به عبارت دیگر شروع کار این نوآفرینان می‌تواند از مراکز رشد باشد.محبوبیان ادامه داد: ایده به مراکز رشد می‌آید و پخته می‌شود و بر روی آن سعی و خطا صورت می‌گیرد، سپس یک نمونه تجاری در این مراکز از آن ساخته می‌شود. وقتی به این مرحله رسید، امکان مذاکره و جذب سرمایه‌گذار برای آن فراهم خواهد بود که پس از این مرحله می‌تواند وارد مراکز دیگری به اسم شتاب‌دهنده‌ها باشد.وی بیان کرد: در این مراکز شتاب‌دهنده، محصول تجاری‌سازی و به بازار عرضه می‌شود. تأسیس مراکز رشد تخصصی نیز به این دلیل است که ایده‌ها عترت قرآن...ادامه مطلب